Geluk bij een ongeluk
“Ik zat op de fiets toen ik werd aangereden. Een week later kreeg ik enorme hoofdpijn. De huisarts vreesde een bloedprop in mijn hersenen dus hij stuurde me naar de neuroloog. Toen die mij naar zijn spreekkamer riep, moest ik een lange gang door lopen. Ik steunde als vanzelfsprekend op mijn man, lopen ging toen allang niet meer. De neuroloog draaide zich om omdat het zo lang duurde, ik weet nog hoe hij mijn wankele pas uitvoerig bekeek. Na het uitvoeren van een aantal testjes zei hij dat hij vreesde dat het MS was. Toen vertelde mijn man dat ik al jaren dacht dat ik MS had. Dertig jaar later alsnog de diagnose: Primair Progressieve MS. Ik was vreselijk overstuur en tegelijk ook dankbaar. Eindelijk een antwoord op al mijn klachten. Ik was niet gek geweest.”
Ria’s lijf gaat hard achteruit. Sinds ze haar sta-functie verliest woont ze in het Groningse verzorgingshuis ‘het Zonnehuis’. “De zorg werd te zwaar voor mijn man. “Ik vroeg zelf een indicatie aan voor een zorgwoning, binnen twee weken had ik al een bevestigend antwoord en binnen drie weken was ik verhuisd. Het ging allemaal zo snel. Ik voelde me naar en eenzaam. Mijn geloof geeft mij kracht maar zo wilde ik niet verder leven.” Maar dan gebeurt er iets wat Ria opnieuw hoop en kracht geeft.
Positieve prikkel
“Mijn oudste zoon vertelde dat ik oma zou worden en dat gaf weer hoop en vooruitzicht. Nu wilde ik het weer volhouden. Dankzij mijn geloof gebeuren er vaak bijzondere dingen op bijzondere momenten en hervind ik mijn levenskracht opnieuw.
Ik vind dat er vanuit de medische hoek meer gepraat mag worden over de dood en orgaandonatie. Ik hoop dat daardoor meer mensen deze stap durven maken omdat je met deze donatie anderen kunt helpen. Je hebt het leven gekregen en hiermee kun je het leven doorgeven. Je draagt dankzij onderzoek bij aan de mogelijke genezing en oplossing van jouw ziekte. Je werkt mee aan datgene wat je zelf ook zo graag had willen meemaken.
Ik hoop vooral dat ze voor PPMS iets zullen vinden. Andere soorten MS hebben al medicatie om de tussenpozen tussen schubs te verlengen. Mensen met PPMS hebben niks. Als iets uitvalt, dan valt het definitief uit. Die functie komt niet meer terug, ook niet een klein beetje. Hoe wonderlijk mooi zou dat zijn als ik een steentje mag bijdragen aan hun genezing?”
Orgaandonatie, een wilsverklaring en crematie zijn keuzes die vaak niet samen gaan met een geloof maar ook daarin volgt Ria haar eigen pad: “Ik geloof dat mijn geest en ziel naar de hemel gaan. Mijn lichaam blijft hier. Dus mijn ogen en hersenen zal ik in de hemel heus niet missen.
Registratie hersendonatie
Wilt u meer weten over hersendonatie of wilt u zich registreren als hersendonor? Klik dan hier.