Onlangs promoveerde Cindy Hoeks op haar onderzoek naar zogenaamde ‘cytotoxische CD4 T-cellen’. Aan de Universiteit van Hasselt onderzocht zij hoe deze giftige afweercellen bijdragen aan de verergering van MS-symptomen.
Promotie Cindy Hoeks
Cindy is 36 jaar en woont in Sittard. Ze is getrouwd en moeder van de driejarige Isa. Ze typeert zichzelf als nieuwsgierig en zoekt alles graag tot in detail uit. Dit is ook wat haar aanspreekt in het MS-onderzoek. Ze houdt van uitgebreid koken en dan het liefst met ingrediënten uit haar eigen moestuin. Waarin ze, naast haar aandacht voor werk en gezin, heel wat uurtjes doorbrengt. Ze werkt momenteel bij een klein biotech-bedrijf in België, waar nieuwe medicatie voor MS wordt ontwikkeld.
We vragen haar waarom ze juist heeft gekozen voor onderzoek naar de ziekte MS. “De complexiteit van het immuunsysteem fascineert me en hoe dit zich in een auto-immuunziekte, zoals MS, tegen je eigen lichaam kan keren. Ondanks dat er al heel veel onderzoek naar MS gedaan is, weten we nog altijd niet hoe de vork precies in de steel zit, en dat intrigeert me.”
In 2021 ontving Cindy de ‘Monique Blom-de Wagt Grant’ voor haar onderzoek naar immuuncellen. Deze Grant is een persoonsgebonden beurs voor jonge MS-wetenschappers. De beurs wordt mogelijk gemaakt door de Blom-de Wagt Foundation opgericht door Walter Blom en zijn vrouw Monique. De strijd tegen de ziekte MS heeft Monique zelf helaas verloren, maar via de Foundation hoopte zij, en nu haar naasten, andere mensen met MS een betere toekomst te kunnen bieden. “De ‘Monique Blom-de Wagt Grant’ was een grote inspiratie voor me om, ook in de laatste fase van mijn doctoraat, mijn schouders onder het onderzoek te blijven zetten en mooie resultaten te behalen. Zonder deze beurs was dit niet mogelijk geweest.”
Via een omweg kwam Cindy terecht op haar promotie plek. “Na het behalen van mijn eerste master heb ik eerst drie jaar gewerkt. Daarna ben ik weer terug de schoolbanken in gegaan om een tweede master te behalen voordat ik mijn promotieonderzoek begon. Ik ben heel blij dat ik destijds mijn hart gevolgd heb en alsnog deze kans heb gekregen, en uiteindelijk ook tot een goed einde heb gebracht. Bij het afronden van mijn promotietraject kwam ik tot de conclusie dat ik graag onderzoek wilde blijven doen.” Ze voegt toe: “En omdat de afstand tot de kliniek voor mij soms erg groot voelt, hoeft dit wat mij betreft niet persé in een academische setting te zijn.”
Cindy onderzocht bepaalde cellen die ervoor zorgen dat het ziekteproces bij mensen met MS sneller verloopt dan bij mensen die deze cellen niet hebben. Ongeveer 20% van de mensen met MS hebben deze cellen. “Ik ben ervan overtuigd dat mijn onderzoek bijdraagt aan het kunnen begrijpen waarom deze cellen dit progressieve effect hebben en hoe we ze uiteindelijk kunnen stoppen. Vervolgens kan er voor deze groep patiënten een gepersonaliseerde behandelingsstrategie worden ontwikkeld.”
Hoe ziet Cindy de (naaste) toekomst in het onderzoek: “Ik werk op dit moment bij een klein biotech bedrijf dat nieuwe medicatie voor MS wil ontwikkelen. We richten ons hierbij met name op de progressievere fase van MS. Met onze medicijnen willen we het herstelvermogen van cellen in de MS-laesies een boost geven. Onze ambitie is dat we volgend jaar met ons eerste middel richting klinische testen in mensen te kunnen gaan.”
Aan het eind van het gesprek vragen we haar wie haar grootste inspiratiebron is. Zonder aarzelen antwoordt ze: “Mijn dochter Isa. Heel cliché, maar haar open blik op de wereld en hoe ze continue blijft vragen ‘Waarom?’ Blijft mij enorm inspireren!”
