Mijn diagnose MS kwam als een schok
“In mijn lichaam voelde ik ‘speldenprikken’, tot aan mijn navel. Daarna was ik ineens mijn evenwicht kwijt. Een maand later en diverse artsen verder was de diagnose MS een feit. In het begin was het gemakkelijk om mijn MS te verbergen, lichamelijk zag je weinig. Cognitief begonnen de problemen al, maar dat had ik zelf nog niet door. Ik ging door en negeerde de symptomen, mensen zagen aan de buitenkant immers niets aan mij. Ik was heel sociaal, speelde rugby en wilde niet bezig zijn met ziek zijn.”
Onacceptabel
“Wat ik niet kan accepteren is als er niets zou zijn dat mijn MS stopt, terwijl wetenschappers zo dichtbij zijn. Ik zit inmiddels in een elektrische rolstoel en ben volledig afhankelijk van verzorging. MS beperkt me enorm in mijn sociale leven, want wie heeft er nou een invalidentoilet thuis? Ik kan bij niemand op bezoek. Het is ongelooflijk om je te realiseren dat het stoppen van MS binnen bereik is en andere mensen deze ellende misschien niet meer hoeven mee te maken. Niemand weet wat er om de hoek staat te wachten, maar als ik een beetje zekerheid zou kunnen hebben dat de progressie van mijn MS gestopt kan worden zou dat fenomenaal zijn!”