“Ik kan het moeilijk verkroppen dat er een ziekte is, zoals MS, die heel ingrijpend is voor een hele grote groep –vaak jonge- mensen, waar we relatief gezien zo weinig van weten. We staan erbij en kijken ernaar. Dat kan toch niet.”
Piet Bouman, MS-onderzoeker en onlangs gepromoveerd.
Piet Bouman begon zijn carrière als promovendus onder de bezielende leiding van professor Jeroen Geurts binnen MS Centrum Amsterdam. En typeert zichzelf als iemand met een torenhoge ambitie en een brede interesse.
“Ik houd ervan met veel verschillende dingen tegelijk bezig te zijn. Zo heb ik gedurende mijn promotietraject, naast mijn inhoudelijke werkzaamheden, altijd met heel veel plezier praktisch en klinisch onderwijs gegeven. Ook gaf ik leiding aan een obductieteam en was actief betrokken bij Stichting Brein in Beeld.”
Op de vraag waar zijn keuze voor het MS-onderzoek vandaan komt is hij duidelijk: “Ik kan het moeilijk verkroppen dat er een ziekte is die heel ingrijpend is voor een hele grote groep – vaak jonge – mensen, waar we relatief gezien zo weinig van weten. We staan erbij en kijken ernaar. Dat kan toch niet. Er zijn zoveel mensen met MS, maar voor niemand is het hetzelfde: de ziekte kent vele gezichten. Daar is nog veel aan kennis te winnen.”
Zijn promotie ziet Piet als een bevestiging van het feit dat, wanneer men de neuzen in dezelfde richting krijgt, er in een relatief korte periode veel vooruitgang geboekt kan worden, zowel in de kliniek als in het onderzoek.
Hoe dit aansluit bij zijn onderzoek en bijdraagt aan het welzijn van mensen met MS, omschrijft hij als volgt: “In mijn proefschrift hebben we eerst onderzocht welktype MRI-scan nodig is om beschadigingen (laesies) in de buitenste laag van de hersenen zo goed mogelijk te kunnen zien. Dit is belangrijk omdat laesies in de hersenschors onder meer samengaan met fysieke en cognitieve klachten van MS. Daarna hebben we ervoor gezorgd dat, met behulp van kunstmatige intelligentie, dit scan-type in ieder ziekenhuis benut kan worden, ook als het eerder niet mogelijk was om deze gedetailleerde scans te maken. Met de door ons ontwikkelde scan-methoden kan de nauwkeurigheid van de diagnostiek verhoogd worden, en kunnen laesies in de hersenschors meegenomen worden als maat voor ziekteprogressie. Dankzij onze techniek wordt het ook mogelijk om achteraf na het scannen nog extra scans aan bestaande onderzoeks-databases toe te voegen. Zo kunnen laesies in de hersenschors ook als uitkomstmaat meegenomen worden in grote studies.”
Piet benadrukt dat vervolgplannen en ambities er natuurlijk altijd blijven. Zo zijn er zeker nog grote stappen te maken en meer mogelijkheden voor het gebruik van de MRI bij de zorg voor mensen met MS. “Er bestaan bijvoorbeeld MRI-technieken waarmee het mogelijk is om zelfs afwijkingen in laesies te bekijken. Deze MRI-technieken zijn op het moment echter nog niet voldoende inzetbaar. Eerst moeten we weten welk signaal op een MRI-beeld nu precies met wat voor soort verandering in het weefsel samenhangt. Ook is er op dit moment nog geen betrouwbare MRI-meting voor remyelinisatie, dat wil zeggen het zichtbaar maken van gebieden waar beschadigd myeline wordt hersteld. Een dergelijke meting zou het mogelijk maken om mensen met MS nog persoonsgerichter te kunnen behandelen dan dat er nu gebeurt. Ook is het, met een beetje sleutelen aan de bestaande instellingen en meetwaarden, wellicht mogelijk om het aantal laesies dat gezien wordt in de hersenschors verder op te hogen. Al deze zaken apart hebben al een enorme impact voor mensen met MS. Werk aan de winkel dus.”
https://www.vumc.nl/nieuws/nieuwsdetail/promotie-laesies-in-de-buitenste-schil-van-de-hersenen.htm
