16 juni 2021
’t Zal je maar gebeuren
“Nog één keer naar de zee”
Uitzending 27 januari 2009, Nederland 2, 22.50 uur
Een jaar geleden baalde ze dat ze niet meer in zee kon zwemmen; nu is Adrienne (37) al blij als ze met de kinderen vanaf het strand toe kan kijken. Stap voor stap minder kunnen. De telefoon niet op kunnen pakken, de kaas niet in de koelkast kunnen stoppen. Op de rand van de badkuip huilen omdat je weer in je broek hebt geplast. Voor een jonge vrouw als Adrienne is MS erg, maar voor haar als moeder van twee zoons is het een ramp.
Haar man Berthold (39) bouwt beneden een badkamer voor zijn vrouw. Hij is heel nuchter: straks kan ze de trap niet meer op. Een hele prestatie voor een “patatboertje”, zoals hij zichzelf noemt. Haar twee zoons Boyd (10) en Jason (13) doen alles wat ze kunnen om het voor hun moeder beter te maken. Er is al zoveel gebeden maar het wordt alleen maar slechter. Echt nadenken over de toekomst doen de jongens niet.
Adrienne doet haar best om nog steeds een goede moeder voor hen te zijn. Ze gaat naar de jongens kijken als ze achter in de tuin crossfietsstunts laten zien. Ze gaat samen met hen boodschappen doen, een spelletje spelen. Maar als ze hen ziet schaatsen kan ze er niet om heen: ze zal nooit meer uit haar rolstoel komen. Adrienne weet dat ze nooit meer beter zal worden. Maar het maakt haar levenslust en hoop er niet minder om. Ze is blij dat ze haar handen nog kan gebruiken. Ze probeert van elke dag te genieten. Vooruitkijken. Blij zijn met wat je nog wel kunt. Ervoor vechten. Dat wil ze. Maar hoe lang nog?